به هر ماده ای که از یخ بستن آب در دمای کمتر از نقطه انجماد جلوگیری کند ضد یخ گفته می شود. نقش این ماده پایین آوردن نقطه انجماد آب است. منظور از نقطه انجماد دمایی است که در آن آب به همان سرعتی که ذوب می شود یخ می زند. در دمای زیر نقطه انجماد مولکول های آب آهسته تر حرکت می کنند و به دام یخ می افتند. در بالای نقطه انجماد هم یخ ذوب می شود، چرا که مولکول های آب با سرعت بیشتری حرکت می کنند.
حرکت تصادفی مولکول ها دلیل این گرما است، بدون در نظر گرفتن دما، همیشه مولکول های آبی وجود خواهند داشت که به اندازه کافی برای مایع بودن سریع حرکت می کنند و همواره مولکول هایی هم هستند که حرکتشان به قدری کند است که یخ جامد را تشکیل بدهند. ولی اگر دما بیش از اندازه گرم یا سرد باشد، متوجه نمی شویم. بر هم زدن تعادل بین انجماد و ذوب آسان است.
ماده ضد یخ دیگر (علاوه بر نمک) که بهتر عمل می کند «اتیلن گلیکول» است. اگر به جای نصف آب اتیلن گلیکول اضافه کنیم دمای انجماد تا ۳۴ درجه سلسیوس (۶۲ درجه فارنهایت) پایین تر می آید. این تغییر کوچک که اتیلن گلیکول در نقطه انجماد ایجاد می کند کم اهمیت تر از دو ویژگی بارزتر آن است: این ماده قابلیت اشتعال کمی دارد و نقطه جوش آب را بالا می برد. مخلوط اتیلن گلیکول و آب به عنوان یک خنک کننده ضد یخ در بسیاری از صنایع از جمله مبدل های حرارتی و رادیاتور اتومبیل ها مورد استفاده قرار می گیرد.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.