لنت جلو X50

لنت ترمز بخشی از سامانهٔ ترمز دیسکی است که در خودروها و برخی صنایع دیگر کاربرد دارند. لنت‌های ترمز از صفحه‌های فولادی در پشت و مواد اصطکاکی متصل‌شده به سطح صفحهٔ فلزی، که در مقابل دیسک چرخندهٔ ترمز قرار می‌گیرد، تشکیل شده‌اند. لنت جلو X50

عملکرد

لنت‌های ترمز، انرژی جنبشی حاصل از حرکت وسیلهٔ نقلیه را به‌واسطهٔ اصطکاک به انرژی گرمایی تبدیل می‌کنند. در سامانه‌های ترمز دیسکی، در هر چرخ دو لنت ترمز تعبیه می‌شود که هردو رو به دیسک‌های ترمز قرار می‌گیرند. لنت جلو X50

تاریخچه

مفهوم کلی لنت‌های ترمز یا ترمزهای دیسکی، به‌عنوان جایگزینی برای ترمزهای کاسه‌ای، دست کم از سال ۱۹۰۲ و از زمان ثبت اختراعی از سوی فردریک لنکستر در همان سال، مطرح شده‌بود. با این حال، با توجه به هزینهٔ بالا و کمبودهای این نوع ترمزها نسبت به ترمزهای کاسه‌ای، این سامانه‌ها تا پیش از پایان جنگ جهانی دوم مورد استفادهٔ گسترده قرار نگرفتند. با بهبود فناوری ترمزهای دیسکی، عملکرد این نوع ترمز به‌سرعت از ترمزهای کاسه‌ای پیشی گرفت. تفاوت عملکرد این دو نوع از ترمز، بیش از هر زمان دیگری در سال ۱۹۵۳ و با کسب جایزه بزرگ مسابقات ۲۴ ساعته لمانز در مسابقهٔ استقامت توسط یک خودروی جگوار مجهز به لنت‌های ترمز به‌طور قابل توجهی تجلی یافت. موفقیت این خودروی جگوار عموماً به ترمزهای دیسکی آن نسبت داده‌شد که امکان ورود سریع‌تر راننده به پیچ‌ها و تأخیر بیشتر در زمان ترمزگیری نسبت به سایر رقبا را برای رانندگان فراهم کرده‌بود و در نهایت به پیروزی آن‌ها انجامید. تا پیش از سال ۱۹۶۳، بخش عمدهٔ خودروهای مجهز به ترمزهای دیسکی ساخت اروپا بودند و خودروهای آمریکایی در اواخر دههٔ ۱۹۶۰ و پس از اختراع کالیپرهای ثابت، که نصب این سامانه را ارزان‌تر و جمع و جورتر ساخته‌بودند، به استفاده از این نوع ترمزها روی آوردند. لنت جلو X50

مواد مورد استفاده

مهم‌ترین خصوصیاتی که در زمان انتخاب موارد برای ساخت لنت‌های ترمز مد نظر قرار می‌گیرند، به شرح زیر است:

• قابلیت ماده برای مقاومت در برابر محو شدن عملکرد ترمز، که به‌دلیل افزایش دمای ماده بر اثر تبدیل انرژی جنبشی به انرژی گرمایی رخ می‌دهد.
• تأثیرات رطوبت بر محو شدن عملکرد ترمز. تمامی سامانه‌های ترمز به‌گونه‌ای طراحی می‌شوند که دست کم به‌طور موقت در برابر آب از خود مقاومت نشان دهند.
• قابلیت بازیابی سریع از افزایش دما یا رطوبت، و ارائهٔ سطوح اصطکاک تقریباً یکسان در هر نقطه‌ای از فرایند خشک‌شدن یا خنک‌شدن.
• ضریب اصطکاک لنت‌های ترمز امروزی باید به‌اندازه‌ای پایین باشد که از قفل‌شدن چرخ‌ها جلوگیری کند و در عین حال باید به اندازه‌ای بالا باشد که نیروی متوقف‌سازی کافی را فراهم کند. ضریب‌های اصطکاک برای مواد تشکیل‌دهندهٔ لنت‌های ترمز معمولاً میان ۰٫۳ تا ۰٫۵ است.
• قابلیت مقاومت در برابر خوردگی بر اثر اصطکاک، اما نه به‌حدی که به‌بهای حفظ عمر لنت‌ها، منجر به خوردگی سریع‌تر دیسک‌های ترمز شود.
• قابلیت مادهٔ تشکیل‌دهندهٔ لنت برای تماس یک‌نواخت و متعادل با سطح دیسک یا کاسه. برخی مواد مورد استفاده پس از مدتی قطعه‌قطعه می‌شوند یا باعث تشکیل حفره، فرورفتگی یا وارد آمدن صدمه‌های دیگر بر سطح مورد تماس خود می‌شوند.
• قابلیت ایجاد نیروی اصطکاک مناسب همزمان با عملکرد خوب و بی‌صدا. لنت جلو X50