پیستون ۱۱۰

قطعه استوانه شکلی است که در داخل سیلندر با اتصال داشتن به شاتون حرکت رفت و برگشتی دارد. پیستون قطعه اصلی موتور است و زمان های موتور را به وجود می آورد. ضمنا نیرو های تراکمی و انبساطی ناشی از احتراق را تحمل می کند. پیستون ۱۱۰

شرح کلی پیستون :

در حرکت انبساط تا ۱۸۰۰۰ نیوتون (۴۰۰۰ پوند) نیرو به طور ناگهانی به کف پیستون وارد می شود.وقتی با سرعت زیاد رانندگی می کنید این اتفاق در هر سیلندر ۳۰ تا ۴۰ بار در ثانیه رخ می دهد.دمای کف پیستون به ۲۲۰۰ درجه سانتی گراد(۴۰۰۰ درجه فارنهایت) یا بیشتر می رسد.

پیستون از آلیاژ آلومینیوم ساخته می شود (آلیاژ آلومینیوم مخلوطی از آلومینیوم و فلز های دیگر است)،زیرا فلز سبکی است.وزن هر پیستون در حدود ۴۵۰/۰ کیلو گرم (۱پوند)است.دامنه یا قسمت پایین پیستون را می تراشند تا هم وزن آن کاهش یابد و هم جا برای وزنه های تعادل میل لنگ باز شود. قطر پیستون های موتور خودرو بین ۷۶ تا ۱۲۲ میلی متر (۳ تا ۴ اینچ) تغییر می کند. که این قطر و وزن در موتور های دیزل ممکن است تفاوت داشته باشد. همه پیستون ها باید هم وزن باشند تا موتور دچار لرزش نشود.

قسمت‌های اصلی پیستون ‌ها در انواع مختلف تفاوتی ندارند. اما شکل آن‌ها بسته به نوع موتور، نوع سوخت، سیلندرها، سرسیلندر و…  تغییر می‌کند. اما قسمت‌های ثابت و اصلی پیستون عبارتند از:

– تاج: بخش فوقانی پیستون که یکی از قسمت‌های متغیر آن است و با مخلوط هوا و گاز برخورد دارد. طراحی صحیح و متناسب این بخش نسبت به سیلندر و محفظه‌ احتراق در کیفیت اختلاط هوا و سوخت، احتراق و در نتیجه قدرت تولید شده توسط موتور تاثیر دارد.

– دامنه: بخش پایینی پیستون که با سه حالت بدون برش، با برش سطحی و با برش کامل طراحی می‌شود و با شاتون و میل‌لنگ در ارتباط است. دامنه‌ پیستون گاهی قطر کمتری نسبت به تاج دارد. این اختلاف قطر بین نیم تا ۷دهم میلیمتر است.

– شیار رینگ: در قسمت بالای دامنه طراحی می‌شوند و محل قرار گرفتن رینگ‌ها را فراهم می‌کنند.

– سوراخ گژن پین: این بخش محل قرار دادن گژن پین است. این قطعه که انگشتی نیز نامیده می‌شود میله‌ای توخالی است که برای برقراری ارتباط پیستون با شاتون به کار می‌رود.

معمولا روی دامنه‌ی پیستون در بالا و پایین سوراخ‌های ریزی نیز جهت نفوذ روغن به داخل پیستون تعبیه می‌شود.

جنس پیستون چیست؟

این قطعه از آلیاژ چدن یا آلومینیوم ساخته می‌شود. پیستون‌ های چدنی به دلیل سنگینی و همچنین بدنه‌ بزرگتر تنها در خودروهای دیزلی با قدرت بالا استفاده می‌شوند. معضل این پیستون‌ ها به غیر از وزن‌شان، انتقال حرارتی پایین و شکنندگی آن‌ها است. اما پیستون‌ های آلومینیومی که عمدتا در خودروهای سواری کاربرد دارند نیز خود به دو روش ریخته‌گری و آهنگری تولید می‌شوند. نوع ریخته‌گری که فضای متخللی دارد و مقاومت گرمایی کمتر در خودروهایی با قدرت پایین‌تر استفاده می‌شود و نوع آهنگری که بافتی متراکم و قوی دارد برای خودروهای سنگین با توان بالاتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. پیستون ‌های آلومینیوم آهنگری نسبت به ریخته‌گری دوام بیشتری دارند. پیستون ۱۱۰